مـشـخـصـات فـایـل

مـوضـوع تـحـقـیـق : بررسی فقهی مبانی مدیریت در حکومت اسلامی
فـرمـت فـایـل : Word ( قابل ویرایش )
تـعداد صـفـحـات : 203
قابل ارائه و مناسب بعنوان تحقیق کلاسی

بـخـشـی از مـتـن ایـن تـحـقـیـق :

مقدمه:
هدايت و رهبري، يكي از اركان مديريت به شمار مي رود. چرا كه از اهم كارهايي است كه يك مدير بايد انجام دهد بدين معنا كه از نيروها و استعدادها در جهت صحيح كه همانا تعالي و رشد و تكامل انسان هاست، استفاده نمايد و در طي اين طريق؛ به مقاصد مورد نظر و مطلوب برنامه ها در سازمان دست يابد.
تبيين و تعريف واژه رهبري
در تعريف رهبري نظريات متعددي ارائه شده است كه در اينجا به برخي از مهمترين آنها اشاره مي شود:
1- رهبري، عبارت است از تاثيرگذاري بر افراد در انجام وظايفشان با ميل و علاقه
2- رهبري، عبارت است از: مفوذ بر زيردستان
3- هارولد كونتز و سيرل اودانل مي گويد: رهبري، تاثيرگذاري بر افراد است تا تحقق هدف مشتركي را دنبال كنند.
از اين تعاريف، چنين به دست مي آيد كه دو نكته در رهبري، مورد توجه و قابل بررسي است:
اول، رهبر يعني كسي كه هدايت را به عهده گرفته و
دوم، پيروان او كه به نحوي بر اساس ميل و خواسته ي خود، تجهت تحقق اهداف به حركت درمي آيند. در اينجا به اختصار، به مقدمه اي در بيان ابزار رهبري مي پردازيم كه در واقع همان نفوذ در زيردستان است:
رهبري، توان تاثيرگذاري بر زيردستان را داراست و اين خود يعني قدرت بر اساس تعريفي كه كتب مديريت اسلامي بدست مي دهند.
اصولا قدرت، عبارت از توانايي اعمال نفوذ بر ديگران و نفوذ عبارت است از اعمالي كه مستقيم يا غيرمستقيم باعث تغيير در رفتار يا نظريات ديگران مي گردد.
پس اگر قدرتي است بايد داراي منابعي هم باشد كه بايد به آن اشاره شود. به طور كلي مي توان منابع قدرت را به دو دسته تقسيم كرد:
منابعي كه قدرت مقام ايجاد مي كند و منابعي كه قدرت شخصي بوجود مي آورد.
منابع قدرت مقام، ابزارهايي هستند كه مدير در موقعيت خاص خود مي تواند به وسيله ي آنها، افراد را به كار گرفته و به سوي اهداف سازماني حركت دهد.
منابع قدرت شخصي نيز، موضوعاتي هستند كه رهبر به وسيله ي آنها در نيروها به گونه اي تاثير مي گذارد كه آنان با ميل و رغبت، فرمان هاي او را اطاعت و پيروي نمايند.
نتيجه: با توجه به مباحث مطرح شده مي توان چنين نتيجه گيري كرد كه چنانچه كسي از قدرت مقام براي حركت نيروهاي خود استفاده نمايد مثل: پاداش دادن يا تنبيه كردن، صرفا از بعد ظاهري ايجاد حركت نموده است ولي اگر كسي از هر دوي اين قدرتها (قدرت مقام – قدرت شخص) استفاده كند. بالطبع كار او كامل تر و ارزشمندتر مي باشد.
ضمن اينكه چنانچه در ميان نيروها، نفوذ نمايد، او يك رهبر اثربخش و موفق خواهد بود.
انواع رهبري و رهبريت
در مورد رهبري، در منابع اسلامي، واژه هاي متعددي آمده است كه چند نمونه از آنها را متذكر مي شويم؛
1- اطاعت
از ميان واژه هايي كه معناي رهبري و رهبريت در آن نهفته، همين واژه «امامت» است «المنجد» مي گويد: « الامام: من يوتم به ، اي يقعدي به ما يمتثل عليه المثال، الطريق الواضح الخيط يمدّ علي البناء لييني مستقيما الائمه : الرياسه العامه»
«مخلص كلام به معناي كسي است كه به او اقتدا مي شود و از شايع ترين معناي امامت، مفهوم رهبري است كه در مورد امام معصوم و هم در مورد افراد عادي از آن استفاده مي شود».
البته در مورد امام معصوم، بايد گفت كه به معناي« پيشواي ديني» نيز هست و شاني است كه امام به موجب آن بر مردم حكومت مي كند و به اداره ي امور اجتماعي، قضايي، اقتصادي، فرهنگي، دفاعي و نظامي كشور و امت اسلام مي پردازد ...