مـشـخـصـات فـایـل

مـوضـوع تـحـقـیـق : پيـچ و پـرچ
فـرمـت فـایـل : Word ( قابل ویرایش )
تـعداد صـفـحـات : 34
قابل ارائه و مناسب بعنوان تحقیق کلاسی

بـخـشـی از مـتـن ایـن تـحـقـیـق :

هر سازه تركيبي از اعضاي جدا از هم مي باشد كه اين اعضا بايد به طريق .مناسبي به يكديكر متصل شوند. پرچ و پيچ دو نوع از اين وسايل مي باشند كه در اين فصل به معرفي و بررسي آنها مي پردازيم.
پرچ
پرچ از قديمي ترين وسايلي مي باشد كه از آن براي اتصال اعضاي سازه هاي فلزي استفاده مي شود. ليكن امروزه بنا به دلايلي كه بعداً ذكر خواهد گرديد استفاده از پرچ رفته رفته منسوخ مي شود. همانند شكل زير يك پرچ نكوبيده از يك تنها استوانه اي كه يك سر آن داراي كلاهك مي باشد تشكيل مي شود. پرچ‌ها معمولا از فولاد نرمه ساخته مي شوند. در استاندارد آمريكايي دو نوع پرچ يكي A502-1 با تنش جاري شدن 1900 كيلوگرم بر سانتي متر مربع و ديگري A502-2 با تنش جاري شدن 2600 كيلوگرم بر سانتي متر مربع وجود دارد. عمل گرم كردن پرچ و همچنين كوبيدن آن باعث تغيير در خواص مكانيكي پرچ مي شود.

روش كوبيدن پرچ بدين ترتيب است كه ابتدا آن را تا دماي سرخ شدن گرم مي‌كنند. سپس آن را توسط انبر مخصوصي درون سوراخ اتصال قرار داده و با ثابت نگه داشتن سر كلاهك دار آن سر ديگر را مي كوبند تا به فرم كلاهك در آيد و پرچ محكم گردد. در طي اين مراحل تنه پرچ به طور كامل سوراخي كه در آن فرو رفته پر مي كند. در حين سرد شدن پرچ منقبض مي شود كه اين انقباض باعث به وجود آمدن نيروي پيش تنيدگي در پرچ مي شود. اما از آنجايي كه اين نيروي پيش تنيدگي از پرچي به پرچ ديگر فرق مي كند از آن نمي توان در محاسبات طراحي استفاده كرد. البته پرچ را به صورت سرد نيز مي كوبند كه در اين پرچها ديگر نيروي پيش تنيدگي وجود ندارد. امروزه پرچ‌كاري به دلايل زير از رونق افتاده است ...