مـشـخـصـات فـایـل
موضوع تحقیق : تاريخ تشيع در مكه و مدينه
فرمت فایل : word
تعداد صفحات : 57
قابل ارائه و مناسب بعنوان تحقیق کلاسی

بـخـشـی از مـتـن ایـن تـحـقـیـق :
  حمله سلطان سليم به مماليك در سال 7 ـ 1516، شريف مكه را بر آن داشت تا تسلط دولت عثماني بر سرزمين حجاز را به رسميت بشناسد. اندكي بعد، فتح نخست بغداد (در سال 1534) و بصره (به سال 1536) سبب شد تا دولت عثماني در قلب سرزمين هاي كهن اسلامي حضور يابد.
در چشم مردمان عرب، سليم و جانشينان او سلطان الروم بودند، اما اين روشن بود كه آنچه امپراطوري عثماني به دست آورد، تنها يك توسعه جغرافيايي نبود، بلكه صرف نظر از تمايلات و باور مذهبي اجداد سلطان سليم، بعد سياسي و مذهبي پيدا كرده بود.
اكنون قيافه دولت عثماني با مسؤوليت سنگيني جلوه مي كرد. موقعيت به دست آمده جديد، دستيابي به مقام «خادم الحرمين»ي; يعني عنوان متظاهرانه اي بود كه از مماليك خلع شده به ارث رسيده بود و به دليل داشتن ادعاي «خليفة المسلمين»، نخستين وظيفه اين دولت حمايت و حفاظت از دو شهر مكه و مدينه، فراهم كردن وسائل نگهداري و تأمين آسايش آن دو شهر، ايجاد نظمي مطمئن و امنيت سالانه براي حاجيان، دفاع از مذهب و عقيده و حفظ وحدت مؤمنان بود.
در اصل، با توجه به وظايف رسمي يك حاكم عادل، هيچ چيز تازه اي رخ نداده بود. تنها پس از شكست دولت مماليك و پيوستن آخرين سلسله تركمان در آناتولي شرقي، مقابله با دولت صفوي كه مدعي تسلط بر دارالاسلام در محدوده حق خود بود، مطرح شده بود.1
روي كار آمدن سلطان سليم اول، كسي كه خطر بزرگ قزلباشان را در نخستين روزهاي پيش از روي كار آمدنش درك مي كرد، به عنوان يك نقطه عطف در حيات مذهبي و سياسي امپراطوري عثماني شناخته مي شود.2 او و جانشينانش با حمايت سرسختانه از تسنن و پس از آن، حمايت هاي ديني از نهادها و تأسيسات مذهبي، توانستند بمانند و پس از شكست تهديد قزلباشان صفوي، تماميت ارضي خود را حفظ كنند. با اين حال، طبيعت ناهمگون امپراطوري كه از زمان تأسيس، شاهد همزيستي گروه هاي شيعه و سني، بلكه بالاتر، بدعتگرا بود، همچنان حفظ شد.
اين تصور خطاست كه گفته شود پس از تصرف ممالك تحت سلطه مماليك، نوعي همگوني مذهبي به وجود آمد، به عكس، به جز يك استثناي برجسته مانند مصر، اين امر (ناهمگوني) با تبليغات شديدتر صفويان دنبال شد، به طوري كه صفويه با رد كردن عقايد افراطي و پذيرفتن نوعي تشيع معتدل و ميانه رو، اميد كسب هواداري جوامع كوچك اما ريشه داري را داشتند كه در سراسر سرزمين هاي عربي امپراطوري پراكنده بودند.
يك نگاه سريع به نقشه مذهبي ِ امپراطوري ِ توسعه يافته، خود گوياي اين واقعيت است كه مذهب شيعه امامي تا حدود زيادي در عراق، بحرين، شرق جزيرة العرب، يمن، حجاز، لبنان، سوريه و نيز ميان اكثريت شهرهاي مركزي مانند بغداد، بصره، و شهرهاي مقدس عراق، و همچنين حلب، دمشق، صيدا، مرسا و بالأخره دو شهر مقدس مكه و مدينه حضور داشته است ...