تحقیق عبادت و پرستش، نياز ثابت انسان

فرمت فایل : word

تعداد صفحات : 26

مناسب جهت ارائه تحقیق کلاسی

بخشی از متن این تحقیق :

«فلو لا نفر من كل فرقة منهم طائفة ليتفقهوا في الدين و لينذروا قومهم اذا رجعوااليهم‏». (1) به طورى كلى براى هر انسانى لازم است كه داراى فكر نقادى باشد. قوه‏نقادى و انتقادكردن به معناى عيب‏گرفتن نيست. معناى انتقاد، يك شى‏ء رادر محك قرار دادن و به وسيله محك‏زدن به آن، سالم و ناسالم را تشخيص‏دادن است. مثلا انتقاد از يك كتاب معنايش اين نيست كه حتما بايد معايب‏آن كتاب نمودار بشود بلكه بايد هر چه از معايب و محاسن داشته باشدآشكار بشود. انسان بايد در هر چيزى كه از ديگران مى‏شنود نقاد باشد يعنى‏آن را بررسى و تجزيه و تحليل بكند. صرف اينكه يك حرفى در ميان مردم‏شهرت پيدا مى‏كند خصوصا كه با يك بيان زبيا و قشنگ باشد دليل بر اين‏نيست كه انسان حتما بايد آن را بپذيرد و قبول بكند. به ويژه در امر دين وآنچه كه مربوط به دين است، انسان بايد نقاد باشد آنچه كه در شبهاى گذشته راجع به احاديث بحث مى‏كرديم كه پيغمبر فرمودآنچه را كه از من مى‏شنويد به قرآن عرضه بداريد اگر موافق است بپذيريد واگر مخالف است نه، خود نوعى نقادى است. حديثى است كه من عين‏عبارات آن يادم نيست ولى مضمون آن يادم است كه ائمه ما آن را از حضرت‏عيسى مسيح نقل كرده‏اند. تقريبا مضمونش اينست: شما كه علم را فرا مى‏گيريد،اساس كار اينست كه نقاد باشيد يعنى قدرت انتقاد در شما باشد، كوركورانه‏تسليم نشويد، خواه گوينده صالح باشد و خواه ناصالح در بين حديث دارد: «كونوا نقادا». حديث ديگر كه فى‏الجمله از آن يادم هست راجع به اصحاب‏كهف است كه داستان آنها در قرآن آمده است: «انهم فتية ءامنوا بربهم و زدناهم‏هدى و ربطنا على قلوبهم‏» (2) ... معروف است كه اينها صراف بوده‏اند،صيرفى بوده‏اند. اين سخن را به اين معنى گرفته‏اند كه كار آنها صرافى بوده‏است. ائمه ما فرموده‏اند كه در اين نسبت كه گفته‏اند اينها صراف طلا و نقره‏بوده‏اند، اشتباه شده است. نه، «كانوا صيارفة الكلام‏» صراف سخن بودند نه‏صراف طلا و نقره، يعنى مردمان حكيمى بوده‏اند، مردمان دانائى بوده‏اند وچون حكيم بوده‏اند وقتى حرفى به آنها عرضه مى‏شد، آن حرف رامى‏سنجيدند. تفقه در دين كه در اين آيه ذكر شده است:«فلو لا نفر من كل فرقة منهم طائفة ليتفقهوا في الدين‏»مستلزم اين است كه انسان واقعا نقاد باشد و كار نقادى او به آنجا كشيده شودكه هر چيزى را كه گفته مى‏شود و با امر دين تماس دارد بتواند تجزيه وتحليل بكند. همين جمله‏اى كه من ديشب نقل كردم و گفتم اخيرا معروف‏شده است و به حضرت اميرالمؤمنين نسبت داده‏اند: «لا تؤدبوا اولادكم...» ازباب تعبير لفظى خيلى زيبا و قشنگ است، خيلى سازگار است روى همين‏جهت مى‏بينيد يك مقبوليتى در ميان افراد پيدا كرده است و هر كس در هرجائى اين جمله را مى‏گويد. الآن حكايتى يادم آمد: من در سنين چهارده‏پانزده سالگى بودم كه مقدمات كمى از عربى خوانده بودم بعد از واقعه‏معروف خراسان بود و حوزه علميه مشهد به كلى از بين رفته بود و هر كس‏آن وضع را مى‏ديد مى‏گفت ديگر اساسا از روحانيت‏خبرى نخواهد بود.جريانى پيش آمده بود كه احتياج به نويسندگى داشت از من دعوت كرده‏بودند. مقاله‏اى را من نوشتم. مردى بود كه در آن محل رياست مهمى داشت.وقتى آن مقاله را ديد، يك نگاهى به سر و وضع من انداخت، حيفش آمد،ديد كه من هنوز پابند عالم آخوندى هستم شرحى گفت، نصيحت كرد كه‏ديگر گذشت آن موقعى كه مردم به نجف يا قم مى‏رفتند و به مقامات عاليه ‏مى‏رسيدند....