بخشی از متن اصلی :

ورزش در زندگي افراد ديابتي

ورزش ، گلوکز و گليکوژن را در داخل ماهيچه هاي بدن مي سوزاند (اين پديده در صورتي رخ مي دهد که ديابت کنترل شده باشد) و در حين و بعد از ورزش ، قند خون  وارد ماهيچه ها ميگردد وسطح گلوکز را به حد طبيعي مي رساند . وجود برنامه هاي منظم ورزشي در افراد ديابتي عکس العمل شديد انسولين را از بين مي برد . چون به عضلات و کبد عادت داده مي شود که گليکوژن بيشتري ذخيره کند .ورزش افراد ديابتي بايد بصورت تمرينهاي هوا رسان ( آئروبيک ) باشد  تمرينهاي هوارسان به فعاليت هايي گفته مي شود که با مصرف زياد اين نوع تمرينهاي دستگاههايي را که براي سلولهلي بدن اکسيژن تهيه ميکنند، فعال مي رسازند  .بدنبال انجام تمرينهاي هوارسان تغييرات سودمند و مفيدي در ريه ها قلب و رگهاي خوني پديد مي آيد . با انجام تمرينهاي هوارسان به فعاليتهاي استقامتي گفته مي شود .که به سرعت زياد نياز ندارد .  بهترين تمرين هوارسان به فعاليتهاي استقامتي گفته مي شود که به سرعت زياد نياز ندارد . 

بهترين تمرين هوارسان دويدن در مسافتهاي طولاني با آهنگ آرام است . تمرينهاي ديگر شامل اسکي ، صحرا نوردي ،  شنا ، دويدن آرام ، دوچرخه سواري ، پياده روي و....هستند.

تاريخچه 

امروزه پژوهشگران دريافته اند که استراحت براي درمان بيماران ديابتي ، کارنادرستي است. مطالعات نشلن داده که استراحت در تخت براي مدت حداقل 7 روز باعث اختلال در قند خون ميشود. در سال 1900 محققان ديابت دريافتند که ورزش بايد در توان بخشي بيماران ديابتي مورد استفاده قرار گيرد . در سال 1919 دانشمندان به اثبات رساندند که ورزش مط تواند باعث کاهش ميزان قند خون شود . در سال 1926 لارسن گزارش داد که ورزش مي تواند اثر انسولين در پايين آوردن قند خون را بيشتر کند ؛ بنابراين باعث کاهش  نياز به انسولين در بيماران با ديابت وابسته به انسولين مي شود . در نتايج مقاله لارسن ذکر شده که ورزش منظم در بيماران ديابتي از پايه هاي اصلي درمان است .

این فایل به همراه متن اصلی تحقیق با فرمت "word  " در اختیار شما قرار می‌گیرد.

تعداد صفحات : 15