از مقدمه کتاب:
بازگویی خاطرهها و نوشتن از تجربههای تلخ و شیرین و انگشتگذاردن بر نقاط ضعف و قوت حرکتهای دستهجمعی جنبش زنان که سبب امید و آرزوهای بسیار شده - و البته زخمهایی گزنده را نیز بر قلب تو و دیگران نشانده - مثل راه رفتن بر لبه تیغ است. چراکه نمیدانی فردا که میآید آیا بهمانند امروز، باز هم نیاز به بازگویی و نوشتن از جزییات حوادثی که بر تو و یاران و عزیزانات رفته را خواهی داشت و آیا دوست داری که نقاط ضعف جنبشی را که با آن زندگی کردهای و هویت و هستی گرفتهای، به معرض داوری عموم و در دسترس «بدخواهان» این جنبش، قرار بدهی؟
طی نزدیک به بیست سال فعالیت در جنبش زنان کشورم با پوست و گوشت لمسکردهام که جنبشهای اجتماعی سرزمینام ـ بهخصوص جنبش زنان ـ از کمبود تاریخ مکتوب و نبود روایتهای متنوع تاریخی، رنج میبرند. از گذشتهها و تاریخ مبارزات و تلاشهای دستهجمعی زنان ایران البته مکتوبات گرانبهایی به جای مانده ولی نه آن اندازه که بتواند امروزمان را غنی سازد...